۳۰۲۴ - در ساواک شخصی بود که «دکتر» صدایش می‌کردند و او زخم‌های زندانی‌ها را پانسمان می‌کرد تا بهتر شود و بازجوها بتوانند دوباره آنها را شلاق بزنند. بعد شلاق زدن، در تشتی که دارو داخلش بود ما را می‌دواندند تا قاچ‌ها و ترک‌‌های پا ترمیم شود و برای شکنجه‌های بعدی آماده باشیم.
در زندان ساواک بهداشت تنها واژه‌ای بود که اصلاً معنا نداشت.
منبع: کتاب «آن روزهای نامهربان»، صفحه150

دانلود فایل اصلی